MUHİP DAYI! BELGÜZAR TEYZE!
Annemin akrabalarından iki güzel insan. Muhip dayı ve Belgüzar teyze çok sık olmasa da arada bize gelirlerdi. Muhip dayı uzun boylu eli yüzü düzgün biriydi, sanırım bir fabrikadan emekliye ayrılmıştı. Emekli olduktan sonra aldığı ikramiyeyi, fabrikadan hisse alarak değerlendirmişti. Ben Belgüzar teyzeyi çok severdim, o kadar güler yüzlü konuşkandı ki insana pozitif enerji verirdi.
Benim saçlarım uzundu kestirdim, peruk yaptıracağım ve fakat saç az geldiği için yaptıramıyorum, Belgüzar teyze hemen başörtüsünü çıkardı uzun saçını keserek bana verdi. (Benim üzülmeme kıyamamıştı). Çok candı.
Bir gün annem gezmeden geldi telaşeli telaşeli büyük teyzemle konuşuyordu ,Muhip dayı inşaat alanında dinamit patlatılırken bir kolunu ve gözünü kaybetmişti. Babaannem de o konuşmadan babamın öldüğünü zannetmiş bağıra bağıra ağlıyor, ona Muhip dayı olduğunu ve fakat kimsenin ölmediğini söyledik.
Muhip dayıyı ilk zamanlar o kopan kolla ve görmeyen tek gözle ilk gördüğümde çok üzülmüş,yanında durmak çok zor gelmişti.sonradan alışmıştım.İlerleyen sürede hiç haber alamadım ,acaba yaşıyorlar mı diye çok merak etmiştim.Maalesef bir irtibat kuramadım.
Buda bir üzücü anı Kandıra’dan.
FERHUNDE MELEK! DÜNDAR MELEK!
Ferhunde abla ve Dündar abi, Faik efendi sokaktaki evimizin karşısındaki evin üst katını kiralamışlardı. Ferhunde abla pratik kız Sanat okulunda öğretmen, Dündar abi ise Astsubaydı. Tayin ile geldikleri ve geçici olarak taşındıkları için fazla eşya getirmemişlerdi. Biz onları çok sevdik. Annemin günü olur kurabiyeler yapar, sık sık bize gelirdi. Geceleri ise Ferhunde abla, erkek kardeşi ve annem Bahattin ve ben(Bahattin’le nişanlıyız o zaman) konken oynardık, bir onlarda bir bizde çok eğlenirdik. Dünya iyisi insanlardı. Ferhunde abla iş çıkışı daha kendi evine gitmeden bize uğrardı, bizde öyle alışmıştık ki aileden birileri gibi görmeye başlamıştık. O kadar güzeldi ki yaşadığımız o dönemler ,çabuk yitirmişiz ve fütursuzca tüketmişiz. Fakat özlemimiz gün geçtikte artıyor. Tayin olduktan sonra annemi ziyaret etmişler, ben evlendikten ve de o mahalleden ayrıldıktan sonra bana da geldiler. Çok sevinmiştim. Sonra irtibatı kaybettim. Şimdi nerelerdeler ne yapıyorlar? Gerçekten özlem duyuyorum o dünya iyisi insanlara. Keşke o yılların ipini çekip te bu yıllara getirebilseydim.!!!!!!!!!
MUSTAFA! VE MUHTEŞEM!
Münevver teyze ve Danyal amcanın 2 erkek çocuklarındandı.Mustafa benim sınıf arkadaşım ,Muhteşem ise kızkardeşimin sınıf arkadaşıydı.Faik Efendi sokağındaki evlerinin önüne Valeybol ağı kurmuşlar,boş vakitlerimizde hepimiz oynardık.Sporu çok severlerdi.İki kardeşte Fotoğrafçılıkla uğraşırlardı,İkiside güleryüzlü,komşuluk ilişkileri çok iyi sevimli arkadaştılar,Muhteşem’i çok erken yaşta kaybettik,duyduğumda İstanbul’da kızımdaydık şok olmuştuk Çok üzüldüm.Ölüm ona hiç yakışmamıştı yakışıklı kardeşime.
O mahallede yaşadığımız senelerde ,Muhteşem isteyen evlere mekezi sistem video bağlamıştı kendi evinden isteyenlere ,Televizyonların kısıtlı kanallarda olduğu dönemlerde ,o kendi evinden kaset koyar herkes izlerdi.Çok yetenekli kardeşimizdi.
İyi komşularımızdandılar,Annesi Münevver teyzeyi ailece çok severdik Danyal amcada haza beyefendi insandı.
Mahallemiz çok elitti,hoş tüm Kandıramız elit insanlarla doluydu.
İNCİ ULUSOY!
İnci, gerçekten inci gibi bir kız candan, güler yüzlü güzel ,benim için değerli bulunacak kadar çok özel bir kız. Onu ben hiçbir zaman yüzü asık görmedim. Kaprissiz konuşurken bile içinin güzelliği yüzüne yansıyan insanlardan biridir İnci!
Ben Enver amcanın apartmanında otururken ,oturduğumuz odanın camı ile onların oturduğu odayla karşı karşıyaydı. Gül’ü çok severlerdi, bende Gül’ü süsleyip camdan gösterirdim, onlarda camdan severlerdi.
İnci’nin giyimi, oturuşu, konuşması hep ölçülü haza hanımefendiydi. Annesi Gülümser abla yı da çok severdim, Nede olsa bizim çocukluğumuzu geçirdiğimiz Tekke meydanı komşularımızdandılar.
Eski komşuluklar, dostluklar unutulmuyorlar. Sevdiğiniz insanlar kalbinizde iz bırakıyorlar!!!!!
Şimdi ise Gülümser abla (annesi)hastalanmış annesine bebekler gibi bakıyormuş duyduğum kadarıyla. (Vefat ettiğini duydum. Allah rahmet eylesin.)
İşte güzel Kandıra’mın güzel insanlarından anılar.